พายุลูกใหญ่ทำให้ฉันต้องติดอยู่ที่บริษัทกับเพื่อนร่วมงาน

เช่นเคยนาฬิกาบนมือบอกว่าห้าโมงเย็นก็ถึงเวลาเลิกงาน แต่วันนี้อากาศเปลี่ยนไป พายุฝนฟ้าคะนองทำให้ฉันไม่สามารถก้าวออกจากบริษัทได้ รถไฟขบวนสุดท้ายประมาณ ระหว่างทางทุกคนที่บ้านก็รอต้อนรับฉันอยู่แต่สถานการณ์ของฉันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลยจริงๆ สำหรับฉัน วันนี้เป็นวันที่แย่นั่นคือสิ่งที่ฉันคิด แต่จนกว่าฉันจะรู้ว่าเพื่อนร่วมงานของฉัน ไม่อาจกลับมาได้เพียงเพราะพายุลูกนี้ ตอนนั้นจิตใจฉันปลอดโปร่งจากความคิดเชิงลบแทนที่ด้วยคำพูดให้กำลังใจเพื่อนร่วมงานที่น่ารักคนนี้ เราคุยกันนานพอสมควรและตัดสินใจว่าจะอยู่ด้วยกันจนจบ